Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Μουσική ανάσα 13 - Είχαμε περηφάνια. Το αριστούργημα του Δήμου Μούτση, σε στίχους του μεγάλου Νίκου Γκάτσου



Αφιερωμένο σ' αυτούς που έχουν ακόμη περηφάνια, και τολμούν



Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Στον πόλεμο με γνώρισες
στο χαλασμό του κόσμου
και φυλαχτό μου φόρεσες
για να γυρίσω φως μου

Το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι

Σε τι χώρα ζούμε λοιπόν. Λειτουργία ηλεκτροπαραγωγής στον Άγιο Νικόλαο στο Δίστομο, χωρίς άδεια.

Πηγή: Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον




Χωρίς άδεια λειτουργεί η δεύτερη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής της εταιρείας ''Αλουμίνιον Α.Ε'' του κ Μυτιληναίου στον Άγιο Νικόλαο Διστόμου.
Δεν έχει ανοίξει ρουθούνι και δεν έχει πάρει θέση κανένας, μόνο απέραντη σιωπή.
Αν δεν υπήρχε η συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον δεν θα ξέραμε τίποτα.
Δεν μπορώ να σχολιάσω. Ξέρω ότι θα πέσουν να με ''φάνε'' πάρα πολλοί που τα υποστηρίζουν με υποτέλεια κάτι τέτοια, λόγω πλήσης εγκεφάλου που τους έχει γίνει, και λόγω του ότι εργάζονται εκεί, και ή φοβούνται να μιλήσουν ή είναι τσιράκια.
Πάντως αυτό το θέμα, καθώς και άλλα περιβαλλοντολογικά, είναι πολύ σοβαρά, και χρήζουν έρευνας απ' τους πολίτες καθώς είναι ζήτημα της υγείας τους, της υγείας μας, και κατ' επέκτασιν ζωής.
Μην καθόμαστε άλλο με σταυρωμένα χέρια. ( Κλίκ εδώ - SOS άρθρο ), ( Και εδώ )
Η παρακαταθήκη που θα αφήσουμε στους νεώτερους, δηλαδή στα παιδιά μας, καθώς και η ανάπτυξη χωρίς βλάβες στην υγεία μας, είναι πολύ πιο πολύτιμη από έναν μισθό, έναν πρόσκαιρο βόλεμα χωρίς έρευνα για το τι γίνεται στα μέρη μας ή στην υγεία των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων.


ΚΛΙΚ κι ΕΔΩ, για να δείτε και τον ρόλο της εκκλησίας. ΝΤΡΟΠΗ


*Για τους πυλώνες υψηλής τάσεως που τοποθετούνται πάλι στον ήδη βεβαρημένο ελαιώνα του Διστόμου, πάλι για τον συγκεκριμένο κύριο και για το εργοστάσιο του, θα μιλήσουμε αργότερα.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

20Εκατ. Ευρώ για προγράμματα Leader στους Νομούς, Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Καρδίτσας, Ευρυτανίας και στην Βοιωτία. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά



Ένα πρόγραμμα που προσφέρει σαφή κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις και στην περιφέρεια της Βοιωτίας παρουσίασε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σε μια εποχή που η τόνωση της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή της Πολιτείας. Το κείμενο της σχετικής ανακοίνωσης το παρουσιάζουμε ολόκληρο με στόχο να φανεί χρήσιμο σε νέους - και όχι μόνο - για να ξεκινήσουν μια δράση οικονομικού περιεχομένου στον τόπο μας, ή εστω να ρίξουν μια ματιά στον ιστότοπο (σαιτ) που αφορά την Βοιωτία και να δούν τυχόν ευκαιρίες που ακουμπούν τα επαγγελματικά σχέδια ή όνειρα τους.
Να θυμίσουμε δε οτι τα προγράμματα LEADER (Λιντερ) έχουν βοηθήσει στο παρελθόν πολλούς να ξεκινήσουν την επαγγελματική τους ζωή.
Εμείς δεν επιτρέπεται να προτρέψουμε κανένα να αξιοποιήσει το πρόγραμμα, ωστόσο ρίξτε μια ματιά και πάρτε τις αποφάσεις σας αφου ρωτήσετε και τους ειδικούς. Η ανακοίνωση του υπουργείου είναι η εξής:





ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  20 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ LEADER ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ  ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ,ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ, ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ, ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Η Υπουργός, Κατερίνα Μπατζελή υπέγραψε 3 συμβάσεις με τις αντίστοιχες αναπτυξιακές εταιρίες των Νομών Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Καρδίτσας, Ευρυτανίας και Βοιωτίας.
Οι συμβάσεις συνολικού ύψους σχεδόν 20 εκατομμυρίων Ευρώ αφορούν την υλοποίηση τοπικών προγραμμάτων LEADER, στο πλαίσιο του Άξονα 4 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης της Ελλάδας 2007 – 2013.
Σε δηλώσεις της, η κ. Κατερίνα Μπατζελή τόνισε:

«Η αναπτυξιακή προσπάθεια συνεχίζεται και εντείνεται. Οι 3 νέες συμβάσεις προστίθενται στις 17 που έχουμε ήδη υπογράψει, επιβεβαιώνοντας τον σταθερό προσανατολισμό της πολιτικής ηγεσίας του Υπ.Α.Α.Τ ώστε να δοθούν σαφή κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις στην Περιφέρεια.
Οι πολιτικές μας εξυπηρετούν τον στόχο της ενδυνάμωσης της αγροτικής οικονομίας που αποτελεί ανάχωμα στην ερήμωση, την εγκατάλειψη και τον μαρασμό της υπαίθρου.
Η ενίσχυση και η ανάπτυξη της απασχόλησης και της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Περιφέρεια είναι κεντρική πολιτική αυτής της Κυβέρνησης, και προς αυτή την κατεύθυνση βοηθούν και τα προγράμματα Leader».

Πιο αναλυτικά:



1) Ν. Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας
Δημόσια Δαπάνη: 6.150.000

Συνολικός προϋπολογισμός: περίπου 9.000.000 Ευρώ

Η περιοχή εφαρμογής του τοπικού προγράμματος Προσέγγισης LEADER των Νομών Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας αφορά 14 Δήμους/ Κοινότητες (90 Δημοτικά/ Κοινοτικά Διαμερίσματα), με συνολική έκταση εφαρμογής 1.296,30 km2 και πληθυσμό 18.454 κατοίκους. Το πρόγραμμα με βάση το δίπολο «ποιοτικά προϊόντα – ήπια τουριστική ανάπτυξη», στοχεύει στην προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, στην πολυτομεακή επιχειρηματική ανάπτυξη με άξονα την αγροδιατροφική αλυσίδα και τα προϊόντα ποιότητας, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και εξωστρέφειας, τη δημιουργία ενιαίου τουριστικού προϊόντος με άξονα το φυσικό περιβάλλον και τον πολιτισμό και βαρύτητα στο δυτικό τμήμα του Νομού, την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, την προστασία των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών πόρων.



2) Ν. Καρδίτσας και Ευρυτανίας
Δημόσια Δαπάνη: 7.000.000 Ευρώ

Συνολικός προϋπολογισμός: περίπου 12.000.000 Ευρώ

Η περιοχή εφαρμογής του τοπικού προγράμματος Προσέγγισης LEADER των Νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας αφορά 14 Δήμους και 1 Κοινότητα (93 Δημοτικά Διαμερίσματα), με συνολική έκταση εφαρμογής 1.636,61 km2 και πληθυσμό 71.824 κατοίκους. Ο κεντρικός θεματικός άξονας για την αναζωογόνηση της υπαίθρου της πεδινής Καρδίτσας, λίμνης Ν. Πλαστήρα και Φουρνά Ευρυτανίας αποτελεί ένα κοινό όραμα των τοπικών φορέων. Γύρω από αυτόν διαρθρώνεται η αναπτυξιακή στρατηγική που περιλαμβάνει στόχους, όπως την ενίσχυση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας, την αξιοποίηση των τοπικών προϊόντων και την πρόσβαση στις αγορές, την ενθάρρυνση τουριστικών δραστηριοτήτων και την αύξηση της επισκεψιμότητας, τη διαφοροποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και μείωση των ανισοτήτων, την ανάδειξη του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, την τόνωση της εξωστρέφειας, την προώθηση ίσων ευκαιριών, την ανάδειξη πολιτισμικών στοιχείων.

3) Ν. Βοιωτίας
Δημόσια Δαπάνη: 6.500.000 Ευρώ


Συνολικός προϋπολογισμός: περίπου 11.000.000 Ευρώ

Η περιοχή εφαρμογής του Τοπικού προγράμματος Προσέγγισης LEADER του Νομού Βοιωτίας αφορά 17 Δήμους / Κοινότητες (38 Δημοτικά/ Κοινοτικά Διαμερίσματα), με συνολική έκταση εφαρμογής 1.372,75 km2 και πληθυσμό 57.186 κατοίκους. Η περιοχή είναι πλούσια σε ιστορία, τόπος περιήγησης και ήπιας σωματικής άσκησης σε ένα εύφορο σε παραγωγή και πλούσιο σε εναλλαγές περιβάλλον. Το πρόγραμμα έχει στόχο την ανάδειξη της πολιτιστικής και αγροτικής κληρονομιάς της περιοχής, την ανάπτυξη της τουριστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, τη βελτίωση της ελκυστικότητας της περιοχής ως τόπου απασχόλησης και κατοικίας, την ενίσχυση της προστιθέμενης αξίας, σε τοπικό επίπεδο και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αντλήσουν πληροφορίες για τα τοπικά προγράμματα LEADER στις ιστοσελίδες:



http://www.epirussa.gr/  (Αναπτυξιακή Ηπείρου Α.Ε.)

http://www.anka.gr/ (Αναπτυξιακή Καρδίτσας Α.Ε.)

http://www.elikonas.gr/ (Ελικώνας – Παρνασσός Αναπτυξιακή Α.Ε.)


*Υστερογραφο ''Διστομου'': Καντε κλικ στον τελευταιο συνδεσμο!!!!

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία - Ένα ποίημα - στοχασμός του Αλέξανδρου Ζήβα

Από τον Αλέξανδρο Ζήβα



Τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!



* Σ’ είδαν, άραγε, ανφάς….!



…..Με ψέμα μοιάζεις…., βρε αλήθεια….,
σαν μπήκες μες στα παραμύθια….,…..
νωρίς ‘’παραμυθιάσαμε’’….,
που έτσι σε γνωρίσαμε….,
παιδιά…., και σε ‘’ψηφίσαμε’’….!



Άσπρο -- μαύρο….. ντουμπλέ φας….,
σ’ είδαν, άραγε, ανφάς….,
αιώνια επένδυση
του μαύρου, λες, συ άσπρο….,…..
Κίρκη αλήθεια και ξωθιά….,
ό,τι κι αν είσαι…., μάσκα ή μη….,
απόρθητο είσαι κάστρο….!



Με ψέμα μοιάζεις…., βρε αλήθεια….,
σαν μπήκες μες στα παραμύθια….,…..
νου ουτοπίας φτιάσαμε….,
με μάσκα που σε ζήσαμε….,
κι άμαχα μας νικήσανε….!.....



* Σαν μπήκες μες σε φέρετρο…., καρτέρει νεκροθάφτη….!



…..Μία μπρος….. και δέκα πίσω….,
μία άσπρο….. δέκα μαύρο….,…..
με του Κενού το Τίποτα
παράλληλο ταξίδι
σου έγινε συνήθεια….,…..

---- τι φωνασκείς βοήθεια….! ----
‘’μέτρα το χρόνο αντίστροφα’’….:
‘’μείον ένα…., μείον δύο….. και λοιπά…..’’….,
κι άει στα μαυρότρυπα γκρεμνά….!



Του άναρχου αναρχισμού
και του τυχαίου έρμαιο
μέσα στης Γης το Χωνευτήρι….,
άκοσμε κόσμε…., μάζεμα
άρρωστων ποσοτήτων….,…..
μπήκες σε Κίρκης εργαστήρι….,
σπάζεις καθρέφτες….. μη σε ‘δουν….,

Διάλυσης σύντριμμα φριχτό….,
κι ύπνος σε παίρνει στη σαπίλα
και ροχαλίζεις στη νεκρίλα….!



Μία πάνω….. δέκα κάτω….,
μία μέρα….. δέκα νύχτα….,…..
σαν μπήκες μες σε φέρετρο….,
καρτέρει νεκροθάφτη….,

κοσμάκη σάπιε κι άστατε….,…..
---- και σ’ το ‘παν…., ανυπόστατε….! ----
‘’ρωσορουλέτα’’ έπαιζες….:
‘’σκόντο ένα…., σκόντο δύο….. και χαρά…..’’…..,…..
κάποτε, όμως, είν’ αργά….!.....



* Τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!



…..Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
άφραχτα καραβάνια της φυγής
κι ανέκβολα ποτάμια....,
έξω από σκλαβοπάζαρα
και χωνευτήρια θάλασσες....,
μέσα στο έξω –τους εμείς
και σε δρομάκια ασύνορα....!



Γνήσιοι τσιγγάνοι...., λεύτεροι....,
πουλιά αποδημητικά....,
που ‘χουμε αλλιώτικη καρδιά....,
στης Λευτεριάς το σχήμα....,
καθώς μετράμε τον καιρό
με το ρολόι της καρδιάς....,
που δεν ανοίγει στ’ Όνειρο
της καταδίκης μνήμα....!



Σαν θε να χτίσουμε φωλιά....,
το νοίκι της Υποταγής
αρνούμαστε..... και πάμε....,
ώς να γενούν πατρίδα μια
όλες οι χώρες, αχ, της Γης....!



Της λευτερώτρας Λευτεριάς
κλέβουμε τ’ άγια όνειρα....,
στην ασυμβιβασιά μας....,
σαν του Θεούλη τους ''τρελούς''
με τα γερά τα ένστικτα....,.....

γι’ αυτό πετάμε κι άφτεροι....,
και, στην ακινησιά μας....!


Κι αν, έστω, τ’ Όνειρο πονά....,
πονά, όμως, λιγότερο
απ’ την πραγματικότητα
αυτών που ζουν προκάτ ζωή
κι έχουν, και, θάνατο προκάτ....:
μοντέρνα δουλικότητα....!


''Ιθάκη'' είν’ το ταξίδι –μας....,
το Όνειρο που γίνεται
αλήθεια στις παράγκες....,
μποέμ εμείς που φτύσαμε
τις ψεύτικες ανάγκες....!



Φεύγουμε....,
πανταχού προκάτ ληξιαρχεία....,
''ψάχνουμε''....,
τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!



…..Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
γιατί το ξέρουμε αμασκέ....:
λάκκος στην ''ορθογραφία'' και.....
πρόβατα κοπαδιαστά....,
ε, λύκοι σαρκοφάγοι....,.....
πρόβατα ακοπάδιαστα....,
ε, λύκοι φυτοφάγοι....!.....



Γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας…..
 
URL : http://www.alexandros-zivas.gr/

….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
όλων των αποκωδικοποιητέων…..

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Γερμανοί εναντίον Γερμανίας για τη σφαγή στο Δίστομο. Ολοσέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας ''Καθημερινή''





Πηγή : Καθημερινή

Γερμανοί εναντίον Γερμανίας για τη σφαγή στο Δίστομο


Του Ηλια Mαγκλινη



Ο Μάρτιν Κλίνγκερ και η Γκαμπριέλε Χάινεκε είναι Γερμανοί. Επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ελλάδα, όχι όμως για διακοπές. Ερχονται για δουλειά, δύσκολη και χρονοβόρα, για την οποία δεν πληρώνονται. Οι Κλίνγκερ και Χάινεκε είναι δικηγόροι και ίδρυσαν πριν από μερικά χρόνια την Ομάδα Εργασίας Δίστομο, η οποία εδρεύει στο Αμβούργο. Αγωνίζονται εθελοντικά ώστε η πατρίδα τους να πληρώσει τα χρέη που έχει απέναντι στον ελληνικό λαό και το ελληνικό κράτος από τα χρόνια της Κατοχής. «Δεν πρέπει να είστε και πολύ δημοφιλείς στη χώρα σας», τους είπαμε όταν πριν από μέρες βρέθηκαν στην Ελλάδα. «Δεν είμαστε δημοφιλείς στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης», λέει χαμογελώντας ο Κλίνγκερ, «αλλά οι απλοί Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται. Ισως να ενδιαφερθούν αν κερδίσουμε την υπόθεση και η Γερμανία πληρώσει την Ελλάδα για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Οι Κλίνγκερ και Χάινεκε επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ελλάδα στο πλαίσιο του δικαστικού αγώνα που έχουν ξεκινήσει εδώ και περίπου επτά χρόνια, αλλά και για να παρευρεθούν στην επέτειο της σφαγής του Διστόμου. «Εχουμε επαφές με ανθρώπους από τα Καλάβρυτα, την Ιταλία, τη Σλοβενία, αλλά το Δίστομο είναι η μεγάλη μας υπόθεση», υπογραμμίζουν.



Αντίποινα με 228 νεκρούς



Θυμίζουμε ότι στις 10 Ιουνίου του 1944, έπειτα από σκληρή μάχη με μονάδα του ΕΛΑΣ (που είχε ως αποτέλεσμα 40 νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες), τα Ες-Ες μπήκαν στο Δίστομο και σφαγίασαν όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χωριό. Η σφαγή του Διστόμου χαρακτηρίστηκε από τη φρενίτιδα και τον σαδισμό των Γερμανών. Το αποτέλεσμα ήταν: 228 νεκροί, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες, οι 111 άνδρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των δεκαέξι χρόνων - και φυσικά ένα χωριό καμένο.

«Θα είχαν σκοτώσει κι εμένα και τις αδελφές μου», μας είπε ο επιζήσας Αργύρης Σφουντούρης, «αλλά δεν πρόλαβαν. Ξεκίνησαν αργά τη σφαγή και τους πήρε το βράδυ. Επρεπε να επιστρέψουν στη Λιβαδειά πριν νυχτώσει». Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Ενα τραγούδι για τον Αργύρη», του Γερμανού Στέφαν Χάουπτ, αφηγείται την ιστορία του κυρίου Αργύρη, ο οποίος ήταν τεσσάρων χρόνων τότε και είδε τον πατέρα του να εκτελείται μπροστά στα μάτια του. Πού βρίσκεται όμως η νομική διαδικασία της υπόθεσης; Οπως μας είπαν οι Κλίνγκερ και Χάινεκε, «ο ελληνικός Αρειος Πάγος έχει από το 2000 υποχρεώσει το γερμανικό κράτος να καταβάλει αποζημίωση ύψους 28 εκατομμυρίων ευρώ στους ενάγοντες από το Δίστομο. Εως τώρα, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ αποζημίωση».
Σύμφωνα με ένα ενημερωτικό δελτίο που εξέδωσε το δίδυμο των Γερμανών νομικών, «η ελληνική κυβέρνηση παρεμποδίζει την αναγκαστική εκποίηση ιδιοκτησίας του γερμανικού κράτους στην Ελλάδα, υποτασσόμενη στις πολιτικές πιέσεις της Γερμανίας».
Το ενδιαφέρον είναι ότι το ανώτατο ιταλικό δικαστήριο έδωσε στους ενάγοντες από το Δίστομο το δικαίωμα να επιβάλουν τις νομικώς κατοχυρωμένες απαιτήσεις τους κατά της γερμανικής ιδιοκτησίας στην Ιταλία. Η ιταλική δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει την «κρατική ασυλία» όταν πρόκειται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ωστόσο, τον Μάιο του 2010, η ιταλική κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα με σκοπό την προσωρινή αναίρεση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης - αντισυνταγματική παρέμβαση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, σχολιάζουν οι Γερμανοί δικηγόροι. Το ελληνικό κράτος δεν είναι το μόνο που δέχεται διπλωματικές πιέσεις από τη Γερμανία.


Ηθική και νομική ευθύνη


Τον Δεκέμβριο του 2008, η γερμανική κυβέρνηση κατέθεσε αγωγή κατά της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αξιώνοντας να κηρυχθούν αναρμόδια τα ιταλικά δικαστήρια σε ό, τι αφορά το Δίστομο, αλλά και σε αντίστοιχες σφαγές Ιταλών αμάχων. «Στόχος της Γερμανίας είναι να παύσει κάθε νομική συζήτηση των εγκλημάτων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», λέει ο Κλίνγκερ. «Οι Γερμανοί κάνουν έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην ηθική ευθύνη και τη νομική».
«Πιστεύετε ότι θα κερδίσετε;» ρωτάμε τους δύο δικηγόρους. «Το ελπίζουμε. Για εμάς δεν είναι μόνον θέμα νομικό, αλλά και πολιτικό. Είναι ένας αντιφασιστικός αγώνας αυτός που κάνουμε και θέλουμε η γερμανική κυβέρνηση και η γερμανική κοινωνία να πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεών τους κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Η καρδιά των πολιτών του Κορινθιακού κτυπά στην θίσβη Βοιωτίας - SOS


ΑΙΓΙΟ 20/6/2010


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αναδημοσίευση - Πηγή : Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον


Η καρδιά των πολιτών του Κορινθιακού Κόλπου που αγωνιούν για το
βιώσιμο μέλλον του, κτυπά σήμερα στην ΘΙΣΒΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ.
Τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται ή πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στην ΒΙΠΕ ΘΙΣΒΗΣ ξανακτύπησαν.
Θέλουν να αποχαρακτηρισθεί ως αρχαιολογικός χώρος στο λιμάνι Βαθύ
Θίσβης.
Και αυτό γιατί αφενός μεν προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τις παράνομες λιμενικές εγκαταστάσεις που έχουν κατασκευάσει , πάνω στον αρχαιολογικό χώρο, με ανοχή της πολιτείας και αφετέρου μελλοντικά ο κλειστός κόλπος των Αλκυονίδων νήσων να εξελιχθεί σε βασικό λιμενικό
εμπορευματικό κόμβο που να εξυπηρετεί τις βιομηχανίες από τα Οινόφυτα ως και την Θίσβη, μετατρέποντας τον Κορινθιακό Κόλπο σε δίαυλο διέλευσης των πλοίων προς το Ιόνιο Πέλαγος και ευρύτερα στην Μεσόγειο.
Υπάρχουν οι εξής αποφάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού που χαρακτηρίζουν το λιμάνι ως αρχαιολογικό χώρο.

1. Αρ.πρωτ.ΥΠΠΟ/ΑΡΧ./Α1/Φ41/22546/960/31.5.1988
Υπουργός Πολιτισμού Κα Μελίνα Μερκούρη.

2. Αρ. Πρωτ.ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ./ΑΙ/Φ41/97293/4500/10.10.2008
Υπουργός Πολιτισμού κ. Λιάπης

3. Αρ Πρωτ.ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ./ΑΙ/Φ41/39133/1962/30.4.2009
Υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς.

Γιατί δεν εφαρμόζονται οι αποφάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού από την πολιτεία;

Ο αρμόδιος εισαγγελέας γιατί δεν παρεμβαίνει;
Εμείς ως δευτεροβάθμιο όργανο των περιβαλλοντικών –οικολογικών-πολιτιστικών συλλόγων του Κορινθιακού Κόλπου, λέμε στους πολίτες
ότι, αν τα οικονομικά συμφέροντα κατορθώσουν να στήσουν εμπορικό λιμάνι στο Βαθύ Θίσβης Βοιωτίας, η βιωσιμότητα της θάλασσάς μας τίθεται σε αμφισβήτηση.

Σήμερα διαπλέουν τα νερά του Κόλπου περίπου 11.000 πλοία το χρόνο.
Τις συνέπειες αυτών όλοι τις γνωρίζουμε.
Αν λειτουργήσει εμπορικό λιμάνι στην Θίσβη τότε θα έχουμε διπλασιασμό τουλάχιστον στις διελεύσεις.

Φανταστείτε 20.000-22.000 πλοία τον χρόνο να διέρχονται από την μικρή μας θάλασσα.

Καλούμε τους Δήμους –Νομαρχίες-Περιφέρειες που γειτνιάζουν με τον Κορινθιακό Κόλπο να αναλογιστούν τις ευθύνες τους πριν είναι πολύ αργά.

Το παλιό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόσθηκε ως σήμερα μας έφερε σε αδιέξοδο τόσο οικονομικό όσο και περιβαλλοντικό.
Είναι ιστορική αναγκαιότητα να χαράξουμε νέα προοπτική βιώσιμης προοπτικής για τον Κορινθιακό Κόλπο και τους πολίτες του.



Απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου ΑΛΚΥΩΝ





Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                      Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ


ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΣ                                ΣΤΑΜΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ




Ηχογραφημένα στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου μας στο Δίστομο

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 Πηγή : ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Ηχογραφημένα στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου μας στο Δίστομο
Πηγή ''ΣΥΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ''
Κάντε κλικ ΕΔΩ για να το δείτε και να το ακούσετε, στην ιστοσελίδα της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.

Ηχογραφημένα στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου μας στο Δίστομο


Μετά από παράκληση πολλών φίλων αναρτούμε 3 ηχητικά αποσπάσματα από την παρουσίαση στο Μαυσωλείο του Διστόμου του βιβλίου μας ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1994 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ. 
Η Πέπη Θεοχάρη τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη. Στο μπουζούκι ο Διονύσης Παπαϊωάννου






Το Ηπειρώτικο μοιρολόϊ από το κλαρίνο του Διονύση Θεοδόση έδωσε το δικό του χρώμα και φόρτισε ακόμα περισσότερο τη βραδιά.

ΟΣτάθης Σταθάς στη συγκλονιστική απαγγελία του επιγράμματος του Γιάννη Ρίτσου για τους νεκρούς του Διστόμου.




Δείτε και τα σχετικά βίντεο και κάντε κλικ ΕΔΩ








Για το βιβλίο ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 – ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ, κριτική κι απ' την εφημερίδα ''΄Εθνος''



*Ευχαριστώ θερμά τον Νίκο Λαμπρόπουλο για την δημοσίευση του άρθρου αυτού

Κλικ ΕΔΩ
Για το βιβλίο ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του Γιώργου Θεοχάρη κριτική στο ΕΘΝΟΣ

«Ο,τι έγινεν έγινεν...»


Η «θεατρική» απεργία πείνας του υπολοχαγού των Ες-Ες Χάιντς Ζάμπελ, σφαγέα του Διστόμου, προκειμένου ν’ αποφύγει την έκδοσή του στις ελληνικές αρχές το 1949

Δίστομο, Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού: Καρλ Σίμερς. Διοικητής 7ου Συντάγματος SS. Κουρτ Ρίκερτ, Διοικητής 1ου Τάγματος SS. Φριτς Λαούτενμπαχ, Διοικητής 2ου Λόχου SS.


Το »Ολοκαύτωμα» (εκδόσεις Σύγχρονη Εκφραση) είναι συγκέντρωση κειμένων, μαρτυριών, ρεπορτάζ, λογοτεχνικών και ιστορικών κειμένων που αναφέρονται στο τρομερό γεγονός. Θα αναδημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα της εφημερίδας «Ελευθερία» της 13ης Μαΐου 1951:



Απόσπασμα

«Οταν η χιτλερική Γερμανία κατέρρευσεν, ο υπεύθυνος διά τας φρικαλεότητας αυτάς υπολοχαγός των Ες-Ες Χάιντς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει εν τω μεταξύ εις την πατρίδα του, εδραπέτευσε και από αυτήν. Και μετέβη εις την Γαλλίαν, όπου εκρύπτετο. Ανεκαλύφθη μόλις το 1949 εις μίαν γαλλικήν πολίχνην κατόπιν ενεργειών του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου και της Γαλλικής Αστυνομίας.
Η γαλλική κυβέρνησις ενέκρινε την έκδοσίν του εις τας ελληνικάς αρχάς, αλλ’ ο Ζάμπελ, τρέμων προ των ευθυνών του και διά ν’ αποφύγη την έκδοσίν του, εκήρυξε μίαν θεατρικήν απεργίαν πείνης, την οποίαν όμως ανάνδρως έσπευσε να εγκατάλειψη.
Τώρα, το τέρας αυτό ευρίσκεται εις χείρας της ελληνικής δικαιοσύνης και επρόκειτο να λογοδοτήση ενώπιόν της την 9ην Ιουνίου, δηλαδή επτά ακριβώς έτη από της ημέρας κατά την οποίαν διέπραξε το έξω πάσης σκοπιμότητος στυγερόν έγκλημά του. Παρενέβη όμως προστάτης του και συνήγορός του -φανταζόμεθα όχι ατομικώς, αλλ’ υπό την επίσημον ιδιότητά του- ο γενικός πρόξενος της Γερμανίας.
Να μη δικασθή ο Χάιντς Ζάμπελ (ο χιτλερικός εγκληματίας πολέμου), ζητεί ο γενικός πρόξενος της αποναζιστικοποιηθείσης δημοκρατικής Δυτικής Γερμανίας; Διότι ακόμη και εις την Γαλλίαν έπαυσαν αι δίκαι κατά Γερμανών. Ο,τι έγινεν έγινεν... Και η σχετική είδησις αναφέρει ότι ο Ελλην υπουργός της Δικαιοσύνης (πού να ευρίσκετο άραγε το 1944;) θα υπόδειξη -κατόπιν του προξενικού αυτού διαβήματος- ν’ αποσυρθή από τον επίτροπον του Ειδικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου η υπόθεσις Ζάμπελ, έως ότου επιληφθή του ζητήματος το Υπουργικόν Συμβούλιον, διά ν’ αποφανθή αν θα συνεχισθή ή θα παύση τελικώς η δίωξις κατά του κτήνους αυτού, που ευρίσκεται με τας πράξεις του όχι μόνον έξω από την γερμανική κοινότητα, αλλά και έξω από την κοινωνίαν των ανθρώπων.
Σκανδαλίζουν και εξοργίζουν, αλλά και εκπλήσσουν τον ελληνικόν λαόν αι ενέργειαι αυταί του Γερμανού γενικού προξένου. Διότι κανένας Ελλην δεν ημπορεί να φαντασθή ότι το γερμανικόν έθνος (το οποίον υπήρξε τόσον αυστηρόν προς τα χιτλερικά κτήνη, ώστε να εισαγάγη επανειλημμένως εις δίκην Γερμανούς αθωωθέντας από συμμαχικά δικαστήρια), αγωνίζεται ν’ απόσπαση από τας χείρας της ελληνικής δικαιοσύνης έναν τερατώδη εγκληματίαν πολέμου, ωσάν τον υπεύθυνον των σφαγών του Διστόμου...».



Σοφία Ταράντου

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Το ημερολόγιο του Διστομίτη Μιλτιάδη Νικολάου από το μέτωπο της Αλβανίας. Ένα πολύ συγκινητικό και αυθεντικό βιβλίο.



Πάει καιρός τώρα που έχει εκδοθεί απ' τις εκδόσεις ''Κασταλία'', το ημερολόγιο απ' το μέτωπο του Νικολάου Μιλτιάδη, συντοπίτη μας, που ενώ γύρισε αρτιμελής από κει, έμελλε να κατακρεουργηθεί απ' τους Γερμανούς στην αποτρόπαια Σφαγή του Διστόμου, αυτός, οι δύο κορούλες του, η γυναίκα και ο πατέρας του, με μόνη επιζώσα την κόρη του Νίτσα ( Ελένη ), η οποία κράτησε το ημερολόγιο του για να το εκδόσει ο εγγονός του Μιλτιάδης Σφουντούρης.
Απλά έτυχε να το διαβάσω εχτές.
Δεν θα σας πω τι ένιωσα εγώ σαν ντόπιος, γιατί τα ονόματα που λέει όταν αναφέρεται σε Διστομίτες, είναι ονόματα παππούδων των συμμαθητών μου, προπαππούδων μας που περίμεναν στο Δίστομο, και οι πιο πολλοί απ' αυτούς, ενώ επέστρεψαν απ' το μέτωπο, το έφερε η μαύρη μοίρα να σφαγιασθούν απ΄ τους φασίστες.
Δεν θα πω άλλα γιατί είμαι συγκινημένος. Τα είπα με έναν φίλο μου, γιατί μέσα αναφέρετε ο θείος του, 24 χρονών τότε, που κι αυτός σφαγιάσθηκε μετά την επιστροφή του.
Απλά αναδημοσιεύω ένα αφιέρωμα που έχει γίνει στο Viotia.blog.

Πηγή: Βοιωτία

Πιστέψτε με. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα σχετικά με το Επος του '40 που μπορούν να με συγκινήσουν. Εχω διαβάσει αρκετά κι έχω ακούσει άλλα τόσα, όπως οι περισσότεροι εξ υμών άλλωστε, τα περισσότερα συγκινητικά. Εχω θαυμάσει τις αντοχές του ανθρώπου αλλά και τα ανδραγαθήματα των Ελλήνων, έχω συμπονέσει τους ηττημένους και σε μερικές περιπτώσεις τους νικητές.
Εχω αμφισβητήσει, όπως είναι του συρμού τελευταία, τη σκοπιμότητα του μεγάλου εκείνου πολέμου. Και έχω επιστρέψει με την ταπεινότητα του απλού αναγνώστη ξανά στις πρωτογενείς μαρτυρίες και στις λεπτομέρειες που συνθέτουν -ψηφίδες αυτές- έναν πίνακα με τόσα πρόσωπα όσα η ίδια η ιστορία βάφει με τα ανεξίτηλα χρώματα της μνήμης. Νόμιζα όμως ότι δεν θα ξαναβρώ την αθώα ματιά των 18 χρόνων, που όλα τα διαβάζει, όλα τα πιστεύει, όλα τα θαυμάζει. Πριν από δύο εβδομάδες επέστη η ώρα να αναθεωρήσω.
Οταν έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο "Ημερολόγιο από το Μέτωπο" του Μιλτιάδη Νικολάου το πρώτο σημείο που πρόσεξα είναι η σεμνή και επιμελημένη έκδοση από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Κασταλία.
Ομως η αποκάλυψη ήρθε όταν άρχισα να το διαβάζω. Διότι δεν πρόκειται για μια ηρωική αφήγηση, για ένα ακόμη χρονικό κατορθωμάτων ενός πολεμιστή στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Είναι μόνο η πορεία της ψυχής του Μιλτιάδη Νικολάου από το Δίστομο στην Αλβανία και πάλι στο Δίστομο. Είναι τα όνειρα ενός 32χρονου νέου, είναι η ανάσα της ίδιας της ζωής όπως προσαρμόζεται στη δίνη του πολέμου και στη σκιά του θανάτου. Είναι όλες οι αξίες του ανθρώπου σε λίγες γραμμές, όλες οι δοκιμασίες του πνεύματος και του σώματος σε λίγες σελίδες, είναι η μορφή και το σχήμα του θαύματος που συντηρεί στην κόψη του το άτομο από τη μια και την κοινωνία από την άλλη.


Η γλώσσα στην οποία γράφει ο Μιλτιάδης Νικολάου είναι άμεση και περιεκτική. Λαϊκή και λόγια μαζί, αισθαντική, τρυφερή και σκληρή ταυτόχρονα, δυνατή, λιτή και όμως πλήρης πληροφοριών σε κάνει να νοσταλγείς την εποχή που η δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα παρήγαγε τέτοιους τεχνίτες/διανοούμενους.

Η αφήγηση είναι στρωτή και πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι εντυπωσιακό και συνάμα διδακτικό πόσο ο απλός λόγος παράγει τέτοιο αποτέλεσμα όταν προέρχεται από ένα πλούσιο ψυχικό κόσμο. Δεν θα συνεχίσω με μια κριτική στο αφήγημα που του είναι βέβαια και παντελώς άχρηστη, καθώς το κείμενο μιλάει από μόνο του.

=========================================================
Μερικά όμως βιογραφικά στοιχεία για τον Μιλτιάδη Νικολάου, το τραγικό αυτό πρόσωπο, είναι απαραίτητα.
Ο Μιλτιάδης Ν. Νικολάου γεννήθηκε στο Δίστομο το 1907. Μετά το Δημοτικό παρακολούθησε το Σχολαρχείο (το Λύκειο της εποχής). Το επάγγελμά του ήταν τσαγκάρης, υποδηματοποιός. Οταν έφυγε για το μέτωπο επίστρατος στις 28 Οκτωβρίου του 1940 σε ηλικία 32 ετών, ήταν ήδη παντρεμένος με την Κονδυλία Καίλη και πατέρας δύο κοριτσιών ενώ η γυναίκα του ήταν έγκυος σε ένα τρίτο.
Ο Μιλτιάδης Ν. Νικολάου επέστρεψε από την Αλβανία στο Δίστομο στις 3 του Μάη του 1941. Ομως η άγρια, η τραγική του μοίρα δεν είχε ημερώσει. "Στις 10 Ιουνίου του 1944 σφάζεται από τους Γερμανούς μαζί µε την αγαπηµένη του σύντροφο, τις δύο λατρευτές θυγα­τέρες του, και σώζεται η Νίτσα µέσα στον άγριο Εσπερινό της σφαγής του Διστόµου. Η Νίτσα πεντάρφανη επιβιώνει, παντρεύεται, γεννάει δύο γιους, ο πρώτος πήρε το όνοµα του, Μιλτιάδης Σφουντούρης, τώρα δικηγό­ρος, όπως και ο µικρότερος γιος ο Κώστας, µα κυρίως αποστάγµατα και οι δύο του βαθιόριζου και πολύτιµου ανθρωπισµού του παππού Μιλτιάδη", όπως αναφέρει ο Ευστάθιος Σταθάς στο επίλογο του βιβλίου.

Αυτή ήταν η μοίρα του Μιλτιάδη Νικολάου που βρέθηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες της ιστορίας. Εκείνος και εκατομμύρια άλλοι αυτούς τους μαύρους καιρούς. Κι αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τη χαμένη ζωή του, κάνουν ό,τι μπορούν για τη μνήμη του η μοναδική επιζήσασα κόρη του Νίτσα Σφουντούρη και οι εγγονοί του με την έκδοση αυτού του βιβλίου. Δεν είναι το ίδιο αλλά είναι κάτι. Για την ακρίβεια είναι κάτι πολύ μεγάλο και σπουδαίο...
=======================================================
Αποσπάσματα: "Ημερολόγιο από το Μέτωπο"  
(κάντε κλικ στις σελίδες για μεγέθυνση)
Στις 29 Οκτωβρίου όλοι οι Διστομίτες φθάνουν στη Λαμία και παρουσιάζονται στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων. Δείτε την εκκίνηση της μεγάλης περιπέτειας με τα λόγια του Μιλτιάδη Νικολάου.







==========================================
Η συνάντηση με συγχωριανούς/κοντοχωριανούς είναι γιορτή για τους φαντάρους διαχρονικά, πολλώ μάλλον σε πολεμικές συνθήκες.











Χριστούγεννα στο μέτωπο, στα χιονισμένα αλβανικά βουνά. Κρύο, συνθήκες άθλιες αλλά ούτε κουβέντα γκρίνιας. Λιτή καρτερία, λακωνική περιγραφή χωρίς παράπονα και μεμψιμοιρίες. Μια φορά άντρες...
Να σημειώσω και τη φράση που χρησιμοποιεί ο Μιλτιάδης Νικολάου "...που φάγανε κιβώτια από την πείνα και τα σαμάρια των...". Πίστευα ακούγοντας διαρκώς τη φράση "έφαγαν τα σαμάρια τους" πως σημαίνει ότι κάποιοι μάλωσαν πολύ σοβαρά. Φαίνεται ότι έχω καταλάβει λάθος και πως η φράση σημαίνει "τρώω από την πείνα ό,τι βρω".






================================================
Στιχάκια αγάπης λαμβάνει στις 31 Μαρτίου του 1941 από τη γυναίκα του ο Μιλτιάδης Νικολάου. Τα καταγράφει επιμελώς, με μια απόλυτη τρυφερότητα που συγκινεί.










============================================
Και η επιστροφή στο Δίστομο. Αν δεν γνωρίζαμε το τέλος θα συμμεριζόμασταν τη χαρά του Μιλτιάδη Νικολάου, που τόσο ωραία περιγράφει και σαν να βιάζεται να κλείσει το ημερολόγιό του για να αντικρίσει τον τόπο του και τους δικούς του.






=============================================
Η κ. Νίτσα Σφουντούρη-Νικολάου
Χωρίς αμφιβολία ο Μιλτιάδης Νικολάου είχε ταλέντο στην αφήγηση. Και το χάρισμα αυτό φαίνεται ότι το κληρονόμησε η κόρη του κ. Νίτσα Σφουντούρη-Νικολάου, η οποία κλείνει το βιβλίο με ένα συγκλονιστικό σημείωμα, για το Δίστομο, για τον πατέρα της, για τη μητέρα της και τις αδελφές της. Για τους Γερμανούς, για τους αντάρτες, για τη σφαγή και για την ζωή της. Για τη γιαγιά που τη μεγάλωσε, για τα παιδιά της και για τα εγγόνια της. Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα όπου η κ. Νίτσα Σφουντούρη διηγείται πώς ξέφυγε από τους Γερμανούς. Είναι πραγματικά μια κινηματογραφική περιγραφή, σκληρή και ανθρώπινη, δυνατή και εύθραυστη, μια -τολμώ να πω- αληθινή εικόνα.



=======================
Το βιβλίο Ημερολόγιο από το Μέτωπο, του Μιλτιάδη Νικολάου θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία Ιανός, Σταδίου 24, Πολιτεία. Ασκληπιού 1 και 3, Ελευθερουδάκη, Πανεπιστημίου και σε άλλα στο κέντρο των Αθηνών. Επίσης στο βιβλιοπωλείο Ρουσάκη στο Δίστομο, στον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου και στις Εκδόσεις Κασταλία τηλ. 210-3215280============================

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Διαμαρτυρία προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τις πολεμικές αποζημιώσεις του Διστόμου.

Από τον συμπατριώτη μας Ιωάννη Π. Παπαϊωάννου



Εδώ μπορείτε να δείτε την κάρτα διαμαρτυρίας που έδωσαν στην ενημέρωση για τις αποζημιώσεις του Διστόμου,  και που μπορεί να στείλει όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου εκδικάζεται η απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να σταματήσει τις κατασχέσεις των γερμανικών περιουσιών στην Ιταλία (ήδη όπως μας είπαν, 30.000 κάρτες έχουν σταλεί από τη Γερμανία).

Μπείτε εδώ για λεπτομέρειες : http://www.asf-ev.de/
                                                   http://www.nadir.org/nadir/initiativ/ak-distomo/
καθώς και για να δείτε την διεύθυνση που μπορείτε να αποστείλετε την κάρτα σας.
Επίσης όσοι θέλετε να στείλετε την κάρτα για να μην μπερδευτείτε, μπορείτε να μου στείλετε εδώ katsabin@otenet.gr, κι εγώ με την σειρά μου να σας στείλω το συνημμένο αρχείο word, όπου μπορείτε να εκτυπώσετε και να ταχυδρομήσετε.

* ( Αφού ευχαριστήσω θερμά τον συμπατριώτη μας τον Γιάννη τον Παπαϊωάννου, να πούμε εδώ ότι αυτές είναι σπουδαίες ενέργειες, και θα έπρεπε να στείλουμε όλοι μας την κάρτα αυτή της διαμαρτυρίας. Είναι χρέος μας )
 
* ( Επίσης πανέμορφη και η κάρτα που απεικονίζει μία παράσταση απ' το Μαυσωλείο Διστόμου )

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Υπερχείλισαν οι κάδοι της ανακύκλωσης. Παράπονα από πολίτες



Εδώ και κάμποσες μέρες, και ειδικά τώρα με την πολλή ζέστη που ακόμη κι εδώ έγινε αισθητή, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, έχουν υπερχειλίσει οι κάδοι ανακύκλωσης.
Κι εντάξει, μπορεί να μη μυρίζουν, γιατί δεν έχουν τροφές ή άλλα απορρίμματα μέσα, ωστόσο η εικόνα δεν είναι και η καλύτερη.
Μπράβο στους πολίτες απ' την μία που ανταποκρίνονται στην ανακύκλωση, απ' την άλλη όμως, η εταιρεία αυτή που έχει αναλάβει την αποκομιδή των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων, έχει καιρό να έρθει να μας αδειάσει τους κάδους.
Επίσης ακούστηκαν παράπονα απ' τους πολίτες και για οσμές που έρχονται απ' τους άλλους τους κάδους.
Το συνεργείο του Δήμου, για να λέμε και την αλήθεια, ανταποκρίθηκε αμέσως και έπλυνε τους κάδους.
Και επίσης όσα παράπονα κι αν έχουμε, γιατί έχουμε αρκετά, στον τομέα της καθαριότητας, και η προηγούμενη, άλλα και η τωρινή Δημαρχία, τα πάει πολύ καλά.
Πάντως και ορισμένοι πολίτες, που ξέρουμε ποιοί είναι και τους έχει γίνει παρατήρηση, πετούν τις σακούλες τους έξω.

*Ευχαριστώ πολύ τον συνειδητοποιημένο συμπολίτη μας Crazy butcher για το άρθρο αυτό, καθώς και για το υλικό.

Μουσική ανάσα 12 - Ένα τραγούδι του μεγάλου Βασίλη Τσιτσάνη



Συνεχίζουμε τα μουσικά μας ταξίδια, και επειδή είναι καλοκαίρι, διάλεξα μια Ρεμπέτικη ρομάντζα. Ένα καντοδόρικο Ρεμπέτικο ερωτικού περιεχομένου.

Ερμηνεύει η μεγάλη Πελοποννήσια ερμηνεύτρια του Ρεμπέτικου, Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Δεύτερη φωνή : Στελλάκης Περπινιάδης ( Θα αναφερθώ σ' αυτόν σε άλλο άρθρο ).

Στίχοι/Μουσική : Βασίλης Τσιτσάνης.

Κυκλοφόρησε στην δισκογραφία τον Ιούνιο του 1947, στο όνομα της Γεωργακοπούλου.
Δίσκος HMV AO 2737

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Φωτιά σήμερα στο Δίστομο. Ευτυχώς ο άνεμος ήταν ήπιος



Πηγή: ΤΡΩΚΤΙΚΟ
Από τον συμπατριώτη μας Διστομίτη Ν.Ζ

Φωτιά σήμερα στο Δίστομο. Ευτυχώς ο άνεμος ήταν ήπιος.
Η εστία ήταν στο βουνό στην Παραλία Διστόμου, στον δρόμο, και συγκεκριμένα στη διασταύρωση που ανεβαίνουμε για Δίστομο.
Ο άνεμος ,αυτός ο λίγος ευτυχώς, φυσούσε προς το Δίστομο, κι όχι προς τον οικισμό που ήταν πιο κοντά, και θα διέτρεχε κίνδυνο αν πήγαινε προς τα εκεί.
Έσβησε εγκαίρως ευτυχώς.
Λέγεται ότι προκλήθηκε από σπινθήρα πυλώνα της Δ.Ε.Η

Στο Μαυσωλείο Διστόμου η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου ΔΙΣΤΟΜΟ 10 Ιουνίου 1944 – το Ολοκαύτωμα.


Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Νίκου Λαμπρόπουλου , ''Σύγχρονη έκφραση''


Στο μαρτυρικό Δίστομο 66 ακριβώς χρόνια μετά την αγριότερη σφαγή του β’ παγκοσμίου πολέμου, σε μια κατανυκτική και συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα στο θέατρο του Μαυσωλείου έγινε η παρουσίαση του νέου βιβλίου της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΔΙΣΤΟΜΟ 10 Ιουνίου 1944 – το Ολοκαύτωμα, με έρευνα – επιμέλεια του Γιώργου Θεοχάρη.


Πρώτος μίλησε ο εκδότης του βιβλίου Νίκος Λαμπρόπουλος που μεταξύ άλλων είπε :

Εκδώσαμε ένα βιβλίο που στέκεται με απέραντο σεβασμό απέναντι στο μαρτυρικό Δίστομο και την Ιστορία. Πρόκειται για το βιβλίο «Δίστομο 10 Ιουνίου 1944 – Το Ολοκαύτωμα», με την έκδοση του οποίου πιστεύουμε ότι συμβάλλουμε στο να μείνει ανοιχτή η μυστική ρωγμή της μνήμης ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιες φρικωδίες.

Μια συγκέντρωση κειμένων για τη σφαγή του Διστόμου είναι αυτό το βιβλίο.

Ένα ανθολόγιο μνήμης που συγκέντρωσε με πολύ κόπο και πολύχρονη έρευνα ο ακάματος εργάτης του λόγου Γιώργος Θεοχάρης. Πρόκειται για υλικό που μέρος του δημοσιεύτηκε σε μια πρώτη απόπειρα στο περιοδικό ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ πριν από δέκα περίπου χρόνια και έκτοτε κυοφορήθηκε η ιδέα της έκδοσης ενός βιβλίου που θα συγκέντρωνε ότι έχει γραφεί μέχρι σήμερα για το ολοκαύτωμα.
Είμαστε περήφανοι για το τελικό αποτέλεσμα των προσπαθειών μας καθώς όπως θα διαπιστώσετε πρόκειται για μια εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση τόσο αισθητικά όσο και βάσει του περιεχομένου του και έτυχε ήδη εξαιρετικής υποδοχής από κριτικούς σε μεγάλες εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας.
Η οφειλή μας στη μνήμη των νεκρών του Διστόμου είναι διαρκής και ανεξόφλητη.
Σε ένδειξη σεβασμού για το εγχείρημά μας μόλις παραλάβαμε τα βιβλία ήρθαμε απ’ ευθείας στο Δίστομο όπου παραδώσαμε το πρώτο μας αντίτυπο στον Δήμαρχο της πόλης σας κ. Πανουργιά και αποφασίσαμε η πρώτη παρουσίασή του σε κοινό να γίνει στο Δίστομο. Ευχαριστούμε τη Δημοτική αρχή και όλους όσους συνέβαλλαν για να είμαστε απόψε, αυτή την τόσο φορτισμένη βραδιά, μαζί σας. Είναι μεγάλη τιμή για μας.
Κι αν η ρήση πως «οι λαοί που γνωρίζουν την ιστορία τους κρίνουν πάντα ασφαλέστερα και ορθότερα» έχει κάποια βάση, τότε σίγουρα το βιβλίο μας Δίστομο 10 Ιουνίου 1944 – Το Ολοκαύτωμα θα συμβάλλει στην αυτογνωσία και στη σωστή κρίση όλων.
Δίνω το λόγο στον δημιουργό του βιβλίου Γιώργο Θεοχάρη

παρεμβάλλοντας λίγους στίχους του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου μέσα από το βιβλίο μας:


Σε τούτο τον τόπο

είναι πολλά αυτά που το ύψος τους

φαίνεται δύσκολα. …

στέκουν πάνω απ’ την ποίηση.

Δε χωράνε στη μουσική.

Ούτε φθόγγοι ούτε λέξεις δεν φτάνουν

να φτιάξουμε, ωραίο-ωραίο,

καθώς θα της ταίριαζε,

ένα ένδυμα στη θυσία σας.

Αν μπορείτε ν’ ακούσετε τη σιωπή μας,

ακούστε τη αδελφοί.

Συγχωρέστε μας. Δεν σας ξεχάσαμε!

Ο ερευνητής και επιμελητής του βιβλίου Γιώργος Θεοχάρης συνέχισε την εκδήλωση και μέρος του λόγου του σας μεταφέρουμε:

Περισσεύει η συγκίνηση στη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι παρουσιάζουμε απόψε αυτό το βιβλίο κάτω από τη σκιά των ιερών οστών των θυμάτων της σφαγής, εδώ στον λόφο του Μαυσωλείου. Ένα βιβλίο, οι σελίδες του οποίου θα παραμένουν εσαεί νοτισμένες από το αίμα του γεγονότος που περιγράφουν.
Για να κατορθωθεί αυτή η έκδοση στηρίχθηκα, κατά βάσιν, στις εξής πηγές:

-στο βιβλίο του Τάκη Λάππα «Η Σφαγή του Διστόμου – χρονικό», του 1945

-στο βιβλίο του Γιάννη Μπασδέκη «Δίστομο», του 1994

-στα βιβλία της Καίτης Μανωλοπούλου «Αναμνήσεις και Μαρτυρίες», του 1994 και «Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου», του 2004

-στο περιοδικό «Εμβόλιμον», τ. 21-22, του 1994 καθώς και στο εκτός αρίθμησης τεύχος του Ιουνίου 2009

-στο περιοδικό «Ε – Ιστορικά» της εφ. Ελευθεροτυπία, Νο 241, του Ιουνίου 2004

Επιπροσθέτως άντλησα πολύτιμο υλικό από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ – ΜΙΕΤ), από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη, από την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας, από το αρχείο λογοτεχνικών περιοδικών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), από τα σώματα των εφημερίδων: Εμπρός, Ελευθερία, Μακεδονία, Ριζοσπάστης, Μάχη, Ασύρματος, Τα Νέα, Το Βήμα, Η Καθημερινή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία, Αττικοβοιωτικός Κόσμος, Παρατηρητής, Βοιωτική Ώρα, καθώς επίσης και από πολλά ιστολόγια, με πρώτο και σημαντικότερο αυτό που διακονεί ένας αφοσιωμένος στην ενημέρωση και στην έρευνα της τοπικής ιστορίας συμπατριώτης μας, ο Θέμης Παπαϊωάννου.

Το βιβλίο χωρίζεται σε οκτώ ενότητες:

ΙΣΤΟΡΙΑ – ΧΡΟΝΙΚΑ: με καταγραφή των γεγονότων όταν αυτά ήσαν ακόμη νωπά (Τ. Λάππας – Τύπος εποχής, κλπ) και με διηγήσεις συμβάντων από αυτόπτες αργότερα (Ν. Ασημάκης – Γ. Μπασδέκης – Σ. Μελετζής –Δ. Παπακωνσταντίνου – Τ. Μαντζώρος – καλόγηροι και μέλη του ηγουμενοσυμβουλίου της Μονής Οσίου Λουκά).

ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: με αναφορές του Κατοχικού Νομάρχη Λεβαδείας, Έκθεση του 11ου Λόχου του ΙΙΙ/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ, Αναφορά του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Αναφορά επιτροπής κατοίκων του Διστόμου στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, Ανακοινώσεις των αρχών Κατοχής, Έκθεση του Διευθυντού του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ – ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ: με αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την εμπειρία της Ιστορίας και μαρτυρούν το τραγικό τους βίωμα, αντλημένες, κυρίως, από την καταγραφή του Στάθη Σταθά το 1994 για το περ. Εμβόλιμον, αλλά και από την Καίτη Μανωλοπούλου, τον Γιάννη Μπασδέκη, τον Γιώργο Νικολάου.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ – ΡΕΠΟΡΤΑΖ: με αναδιήγηση των γεγονότων στις εφημερίδες, με αφορμή την ετήσια επέτειο, αλλά και με ρεπορτάζ εφημερίδων και περιοδικών με διάφορες αφορμές.

Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ: με παράθεση του Βουλεύματος παραπομπής των υπευθύνων, Ανταποκρίσεις από τη Δίκη της Νυρεμβέργης, Ενέργειες της Γερμανίας προκειμένου να μη δικαστεί ο Χάινς Ζάμπελ στην Ελλάδα, Παλινωδίες και τελική υποχωρητικότητα της ελληνικής Διοίκησης, Αγώνας των Διστομιτών για δικαίωση και αποζημιώσεις, Συστοίχιση μερίδας του γερμανικού λαού στην υπόθεση του αγώνα για αποζημιώσεις.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ: με κείμενα μυθοπλασίας, πρόζες και ποιήματα, αλλά και με δοκιμιακά κείμενα, μέσα από τα οποία δίνεται η άλλη διάσταση της Σφαγής, αυτή της επίδρασης που ασκεί ένα τέτοιας τραγικότητας γεγονός στην ψυχή ενός ανθρώπου που εκφράζεται μέσα από την τέχνη της γραφής, πέρα από τα όρια της ιστορικής τεκμηρίωσης, αλλά μέσα στα όρια του ψυχικού συγκλονισμού.

ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΑΙΩΝΑ: με παράθεση του κειμένου από την απομαγνητοφώνηση της εκπομπής «Νέοι Φάκελλοι», του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, του Ιουνίου 2009, και με αναφορές στην ταινία του Στέφαν Χάουπτ «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη».

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: με δημοσίευση χαρακτικών, για τη Σφαγή του Διστόμου, των: Σικελιώτη – Κορογιαννάκη – Μανούση – Κανά, και φωτογραφιών της Βούλας Παπαϊωάννου, που έφτασε στο Δίστομο ακολουθώντας την ΟΥΝΡΑ, και του Dmitri Kessel, που κάλυψε τον απόηχο του γεγονότος της Σφαγής για λογαριασμό του αμερικανικού περιοδικού LIFE.

Η κατάθεση αυτής της ερευνητικής εργασίας ας προσμετρηθεί ως ελάχιστη συνεισφορά, από μέρους μου, στην ιερή μνήμη των νεκρών. Ως ελάχιστη συμβολή στην κοινωνική μας αυτογνωσία.
Καταγόμενος από τη γειτονική Δεσφίνα όφειλα, επιπλέον, κάτι στους τρεις συγχωριανούς μου που, βόσκοντας τις γαλοπούλες τους στο οροπέδιο του Διστόμου, προσμετρήθηκαν με τους νεκρούς της Σφαγής.
Έχοντας φοιτήσει από το 1965 ως το 1968 στο Λύκειο του Διστόμου, όφειλα κάτι ακόμη στους συμμαθητές μου που ήταν τα παιδιά εκείνων που γλίτωσαν το θάνατο την φοβερή ημέρα της 10ης Ιουνίου 1944, όφειλα κάτι στους Διστομίτες που καλημέριζα πηγαίνοντας στο σχολείο και καθώς μ’ αντιχαιρετούσαν διέκρινα τον τρόμο του θανάτου στο βλέμμα τους. Όφειλα, τέλος, κάτι στο γεγονός ότι το Σχολείο μου δεν ήταν άλλο από το κτήριο στον νοτιοανατολικό τοίχο του οποίου εκτελέστηκαν οι 12 όμηροι, και στα διαλείμματα έψαυα τις τρύπες που άφησαν οι σφαίρες.

Αλλά οι οφειλές στους νεκρούς είναι ανεξόφλητες, ό,τι κι αν κάνουμε.

Επιτρέψτε μου, κλείνοντας, ν’ αφιερώσω αυτό το βιβλίο σ’ έναν άλλο νεκρό Διστομίτη, νεκρό μιας άλλης εποχής κι ενός άλλου αγώνα ελευθερίας. Είμαι βέβαιος πως οι νεκροί της Σφαγής τον έχουν κιόλας συναριθμήσει. Επιτρέψτε μου ν’ αφιερώσω την εργασία αυτή στον εκπαραθυρωμένο από τη Χούντα του Ιωαννίδη, τον Φεβρουάριο του 1974, συμμαθητή μου στο Λύκειο, φοιτητή της Σχολής Καλών Τεχνών, Γιάννη Καΐλη.
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο διδάκτωρ στο Πάντειο Παν/μιο Μιχάλης Λυμπεράτος η ομιλία του οποίου προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση αφού παρουσίασε το βιβλίο αντιπαραθέτοντάς το με το γενικότερο παγκόσμιο ιστορικό της εποχής του β΄ παγκοσμίου πολέμου και θα σας την παρουσιάσουμε ολόκληρη σε επόμενη ανάρτηση.
Ακολούθως η Πέπη Θεοχάρη έδωσε ένα μοναδικό ρεσιτάλ τραγουδώντας από τον επιτάφιο του Μίκη Θεοδωράκη συνοδεία μπουζουκιού από τον εξαίρετο Διονύση Παπαϊωάννου.
Ο Στάθης Σταθάς ήταν συγκλονιστικός στην απαγγελία του επιγράμματος του Γιάννη Ρίτσου για τους νεκρούς του Διστόμου.

Η εκδήλωση έκλεισε με την παράδοση από τον Δήμαρχο κ. Αθανάσιο Πανουργιά, τιμητικών αναμνηστικών, σε απογόνους μαρτυρικών γυναικών του Διστόμου κι ενώ είχε προηγηθεί ένα συγκλονιστικό Ηπειρώτικο μοιρολόϊ με το κλαρίνο του Διονύση Θεοδόση.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Το Σάββατο 13 Ιουνίου 2010, η εφημερίδα Ελευθεροτυπία δημοσίευσε ένθετο με τίτλο ''Γερμανικές αποζημιώσεις. Το κόστος της κατοχής σε αίμα και χρήμα'', με αναφορές στο Δίστομο


Το Σάββατο 13 Ιουνίου 2010, η εφημερίδα Ελευθεροτυπία δημοσίευσε ένθετο με τίτλο ''Γερμανικές αποζημιώσεις. Το κόστος της κατοχής σε αίμα και χρήμα'', με αναφορές στο Δίστομο.
Δείτε εδώ για λεπτομέρειες.
Επίσης μπορείτε να δείτε το τρέιλερ που παίχτηκε στην τηλεόραση.



Ένα άτιτλο για την Σφαγή του Διστόμου, και μιά φωτογραφία από το πρώτο μνημόσυνο του 1945, που δεν έχει κυκλοφορήσει


Έψαξα χτες στο αρχείο της αδερφής μου, και βρήκα μια φωτογραφία δημοσιευμένη σε ένα ένθετο του περιοδικού ''Ταχυδρόμος'' από το 1984. Το ένθετο είχε αφιέρωμα στα εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Προφανώς πρέπει να έχει τραβηχτεί από ανταποκριτές Αθηναϊκού τύπου, απεσταλμένους στο Δίστομο το 1945.
Κάντε κλικ να την δέιτε στο κανονικό της μέγεθος.
Επίσης βρήκα κι ένα άτιτλο έργο της αδερφής μου Αμαλίας Παπαϊωάννου, γραμμένο για τη Σφαγή το 1999. Έκτοτε ήταν στα συρτάρια.

ΆΤΙΤΛΟ

Επτασφράγιστο το πηγάδι της μνήμης κι οι εποχές άνυδρες. Ποιός θα κατέβει τέτοιες μέρες ν' ανασύρει λέξεις και σκέψεις για τους διψασμένους;
Μίσος και πόλεμος, ειρήνη, αλληλεγγύη και συναδέλφωση, σφαγή και συγχώρεση εξαντλούν το νόημά τους ταχύτατα, σκουριάζουν το μαγγάνι και δεν αφήνουν το σκοινί να ξεδιπλώσει το ύψος του.
Οι μικρότητες, τα πάθη κι οι ζήλιες, οι ανασφάλειες κι οι απογοητεύσεις που όλοι κρύβουμε καλά στο καβούκι του εγωισμού δεν μπορούν εύκολα να νικηθούν από τις λέξεις και τις επετείους.
Θολώνουν το νερό και ποιός θα δει το πρόσωπό του.
Στα μεγάλα βάθη όμως του πηγαδιού αυτής της ιστορίας το νερό είναι κρύσταλλο.
Αγίασμα με ιδιότητες ιαματικές. Νάμα από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ :
 αυτός ο αγώνας όσον επέζησαν.
Η απόφαση να κρατηθούν στη ζωή και να παλέψουν έτσι όπως συμπυκνώνεται στο μαύρο μαντήλι του πένθους των γυναικών. Υφασμένο με τα πιο αυθεντικά νήματα της υπομονής και της αντοχής.
Έκλεισε δία βίου τις γυναίκες στον κύκλο της φροντίδας νεκρών, παιδιών, ηλικιωμένων και αρρώστων.
Κι άρχισε η επόμενη μέρα φορτωμένη βάσανα και φρίκη να ''ξεπλένει'' το μαύρο του μαντηλιού: τα ορφανά παιδιά κι εγγόνια έπρεπε να μεγαλώσουν. Τα έρημα σπίτια και τα ερείπια να κατοικηθούν. Να μαζευτεί το αυγό της κότας και το γάλα της κατσίκας για το ορφανό βρέφος.
Προικιά και φορεσιές να κεντηθούν ξανά . Ελιές κι αμπέλια να δώσουν καρπό για τους δύσκολους χειμώνες.
Να βράσουν και να στολίσουν το στάρι με τα σπόρια του ροδιού μήπως και συγχωρεθούν οι αμαρτίες των αθώων σκοτωμένων και ζωντανών.
Ίσως τότε ο βασιλικός και η αρμπαρόριζα να χαρίσουν την ευωδία στα βασανισμένα κορμιά και το αίμα των σφαγμένων να μη στοίχειωνε τον ύπνο τους.
Σ' αυτό το καθαρό νερό που ξέπλυνε το αίμα και το μαύρο, σκύψε κι εσύ που θέλεις να δεις καλά το πρόσωπό σου!

Μία διαθήκη του Διστόμου από την περίοδο της επανάστασης, συγκεκριμένα από το 1823



Είχαμε συζητήσει πολλές φορές με τον Τάσο τον Παντίσκα γι' αυτήν την διαθήκη - συμβόλαιο που είχε από τον Παππού του, ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του απ' τον δικό του Παππού, και ούτω καθ'εξής.
μου την έδωσε αφού έβγαλε φωτοαντίγραφα, γιατί το πρωτότυπο, σε μορφή υδατογραφίας, είναι πολύ ευαίσθητο, ειδικά στη σάρωση.
Έτσι το σάρωσα από την κόπια του, και σας το ανεβάζω να το δείτε, αφού βέβαια κάνετε κλικ στην φωτογραφία για να την δείτε στην κανονική της μορφή.
Επίσης με την βοήθεια της αδερφής μου, προσπάθησα να αποκρυπτογραφήσω το κείμενο.
Εκεί που έχω κενά, σημαίνει ότι δεν βγάζω τα γράμματα.


( Ευχαριστώ θερμά τον συμπατριώτη μας, Τάσο Παντίσκα )


ΛΕΕΙ ΛΟΙΠΟΝ:

Δηλοποιώ εγώ ο κάτωθι υπογεγραμμένος, Παπά Νικόλαος από Δίστομον, πως ό,τι πράγμα κι αν  ..χα κινητά κι ακίνητα, τόσα αμπέλια χωράφια οσπίτια, όσα και πράμματα ζωντανά, και κάθε άλλοτι τα εχάρισα όλα των εγγονιών μου, Νικόλα, Ιωάννη.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Η παρουσίαση του βιβλίου ''Δίστομο 10 Ιουνίου 1944. Το ολοκαύτωμα'' του Γιώργου Θεοχάρη, στον χώρο του Μαυσωλείου Διστόμου. Μια κατανυκτική ατμόσφαιρα.




Μακράν απ' τις πιό αξιοπρεπείς εκδηλώσεις πολιτισμού και λόγου, που θυμάμαι στα 36 μου χρόνια στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης για την Σφαγή του Διστόμου.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να γράψω σωστά αυτό το άρθρο, γιατί είμαι καταβεβλημένος, προβληματισμένος και βαθιά συγκινημένος από αυτήν την υπέροχη βραδιά που έζησα χτες βράδυ 10 Ιουνίου 2010, στο Δίστομο στο θέατρο του Μαυσωλείου.
Το βιβλίο όσοι το έχουν διαβάσει, ένιωσαν το ίδιο με μένα. Συγκίνηση και ενεργοποίηση όλων των ανθρωπίνων συναισθημάτων, καθώς και έντονο προβληματισμό.
Τον Γιώργο Θεοχάρη τον ήξερα σαν όνομα για τις λογοτεχνικές του δραστηριότητες, δεν είχε όμως τύχει να γνωριστούμε μέχρι σήμερα. Τον είχα δει από κοντά, στην εκδήλωση του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου, στη μνήμη του αδικοχαμένου συμπατριώτη μας  Γιάννη Καΐλη, που δολοφονήθηκε απ' τους φασίστες της χούντας, και σε άλλες εκδηλώσεις μνήμης εδώ στο Δίστομο.
Τον είχα δει επίσης σε μία εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ''Σύγχρονη έκφραση'' στη Λιβαδειά, του πολύ σπουδαίου επίσης ανθρώπου Νίκου Λαμπρόπουλου.
Πέρα από τις σπουδαίες λογοτεχνικές του ικανότητες με λόγο που σε καθηλώνει, διαπίστωσα ότι είναι ένας πολύ γλυκός και ζεστός άνθρωπος, καθώς και πολύ καταρτισμένος, πράγμα που εξυπακούεται εκ του αποτελέσματος.
Για το βιβλίο έχουν πει άλλοι για μένα ( κλικ εδώ ). Έχει πάρει τις πιο καλές κριτικές και συνεχίζει. Θα είμαι συνεχώς σε επιφυλακή  για να αναρτήσω όλες τις κριτικές που θα ακολουθήσουν.
Ο Γιώργος Θεοχάρης, γεννήθηκε στην γειτονική Δεσφίνα ( απ' αυτά που μας είπε ο ίδιος χτες, αλλά κι απ' το βιογραφικό του ).
Φοίτησε στα σχολία της Άμφισσας και του Διστόμου. Ήταν συμμαθητής με τον αδικοσκοτωμένο αγωνιστή, τον Γιάννη τον Καΐλη.
Διευθύνει το περιοδικό ''Εμβόλιμον'' που έχει ασχοληθεί με το θέμα της Σφαγής εδώ και πολλά χρόνια.
Μένει στην γειτονική Αντίκυρα, οπότε γνωρίζει καλά το συμβάν ως άνθρωπος της περιοχής.




Στην εκδήλωση μίλησαν οι Γιώργος Θεοχάρης, Νίκος Λαμπρόπουλος και ο Μιχάλης Λυμπεράτος ,δρ Ιστορίας.
Αφού έκαναν ιστορική αναδρομή και ανάλυση των τότε γεγονότων, διαβάστηκαν αποσπασματικά κάποια ποιήματα από την ενότητα του βιβλίου ''λογοτεχνία'', παρουσίαση και αναδρομή στην ιστορία και στο πως ξεκίνησε η συγγραφή ( πηγές - έρευνα ), και τίμησαν τις μαυροφορεμένες γυναίκες του Διστόμου.


Υπήρξαν βέβαια και πολλές μουσικές εκπλήξεις. Την ώρα της εκδήλωσης σε μιά απόλυτη ησυχία, μας μάγεψε το κλαρίνο του Διονύση Θεοδόση που υπό τους ήχους μοιρολογιού στις ''χαμηλές'' νότες του Ηπειρώτικου μοτίβου, σε έκανε να ανατριχιάζεις.
Στην συνέχεια η Πέπη Θεοχάρη , κόρη του συγγραφέα, μας χάρισε τρείς πολύ σπουδαίες ερμηνείες από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική του μεγίστου Μίκη Θεοδωράκη.


Φωνή γεμάτη όγκο, δουλεμένη και το κυριότερο με συναίσθημα. Μας υπόσχεται πολλά αυτή η ωραία φωνή και επίσης πολύ ζεστός άνθρωπος. Διάλεξε τραγούδια από τα πιο αγαπημένα μου έργα που τα ακούω συνεχώς από τότε που γεννήθηκα. Τα μεγαλεία του ελληνισμού.
Στο μπουζούκι την συνόδευε ο πολλά υποσχόμενος επίσης Διονύσης Παπαϊωάννου, κι αυτός της περιοχής, κάτοικος Παραλίας Διστόμου ή Αντίκυρας αν δεν απατώμαι.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΛΛΑ και ανυπομονούμε να ξανακούσουμε κι άλλα.
Τα λόγια περιττεύουν, κύριε Θεοχάρη, κύριε Λαμπρόπουλε, κύριε Λυμπεράτο, Πέπη Θεοχάρη και σεις παιδιά του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου.
ΕΥΓΕ!!